Hazel Scott: Muziekicoon en Activiste
Hazel Scott, een buitengewoon getalenteerde jazzpianiste en zangeres, was de eerste Afro-Amerikaanse vrouw met haar eigen televisieshow. Naast haar muzikale talent, streed ze moedig tegen raciale vooroordelen in Hollywood en tijdens het McCarthy-tijdperk. Haar fascinerende optredens, een mix van jazz en klassieke stukken, boeiden publiek in de VS en internationaal.
Geboren in Trinidad in 1920, begon Hazel Scotts muzikale reis al vroeg. Op driejarige leeftijd speelde ze piano op gehoor. Ze verhuisde met haar moeder, een klassiek geschoolde muzikante, naar New York en dompelde zich onder in de bruisende jazzscene. Ze studeerde aan Juilliard, ontwikkelde haar vaardigheden met legendes als Art Tatum en Fats Waller, en debuteerde op Broadway op 18-jarige leeftijd.
Scotts carrière bloeide op in Café Society, New Yorks eerste geïntegreerde nachtclub. Haar unieke stijl van “jazzing the classics” betoverde het publiek, een mix van klassieke training en jazzimprovisatie. Haar energieke optredens en krachtige zang leidden tot hits en Broadway-producties.
In Hollywood werd Scott geconfronteerd met rassendiscriminatie. Ze weigerde stereotiepe rollen en eiste gelijke behandeling en betaling, wat haar filmcarrière belemmerde. Ze bleef echter vechten tegen segregatie en weigerde op te treden voor gescheiden publiek.
Haar huwelijk met Adam Clayton Powell Jr., de eerste Afro-Amerikaanse congreslid uit New York, plaatste haar in de nationale schijnwerpers. In 1950 bereikte Scott een mijlpaal: ze kreeg haar eigen tv-show, “The Hazel Scott Show”. De show bevatte haar kenmerkende mix van klassieke muziek, jazz en boogie-woogie en kreeg lovende kritieken.
Het succes was van korte duur. Genoemd in “Red Channels”, een publicatie met vermeende communistische sympathisanten, getuigde Scott voor de House Un-American Activities Committee. Ondanks het ontkennen van banden met het communisme, werd haar show geannuleerd. Dit was een keerpunt in haar carrière.
Scott verhuisde in 1957 naar Parijs, waar ze zich onderdompelde in de expatgemeenschap en bleef optreden. Hoewel de Amerikaanse muziekscene was veranderd toen ze in 1967 terugkeerde, bleef ze optreden voor toegewijde fans en maakte ze af en toe opnames. Hazel Scotts nalatenschap getuigt van haar buitengewone muzikale talent en haar niet-aflatende inzet voor sociale rechtvaardigheid. Ze blijft een belangrijke figuur in de Amerikaanse muziek- en cultuurgeschiedenis.
