Mens versus Machine: AI in de Serie Humans
De AMC-serie Humans duikt in een wereld op de rand van transformatie door de komst van kunstmatige intelligentie. Net als HBO’s Westworld behandelt Humans de complexe vraagstukken rond AI, bewustzijn en de mogelijkheid van onderdrukking. Humans onderscheidt zich echter door de unieke vertelstijl en focus op sociale kwesties.
Humans hanteert een semi-alwetend perspectief en biedt kijkers een breed beeld van een alternatieve realiteit waar synthetische mensen, bekend als “Synths”, in de maatschappij zijn geïntegreerd. De serie verkent de ethische dilemma’s en maatschappelijke gevolgen die ontstaan wanneer Synths bewustzijn beginnen te ontwikkelen.
Seizoen twee van Humans worstelt met de centrale vraag hoe bewustzijn geïntroduceerd moet worden bij Synths. Moet het een geleidelijk proces zijn, zoals een zich verspreidend virus, of moeten alle Synths tegelijk ontwaken? Het debat weerspiegelt het dilemma waarvoor voorvechters van sociale rechtvaardigheid in de echte wereld staan: incrementele verandering versus radicale actie. De overleden maker van het bewustzijnsprogramma, David Elster, geloofde dat de maatschappij niet klaar was voor wijdverbreid Synth-bewustzijn, uit angst voor vooroordelen en geweld. Daarentegen beweren anderen dat het aanpakken van maatschappelijke onrechtvaardigheden een krachtigere aanpak vereist. Deze genuanceerde verkenning van complexe vraagstukken stelt Humans in staat om inzichtelijk commentaar te leveren op hedendaagse sociale kwesties door de lens van sciencefiction.
Humans blinkt uit in het creëren van ingewikkelde plots en tot nadenken stemmende scenario’s. De serie verweeft vakkundig meerdere verhaallijnen, met als hoogtepunt impactvolle onthullingen en een meeslepende seizoensfinale. Sommige critici beweren echter dat de serie emotionele diepgang mist en intellectuele verkenning boven viscerale betrokkenheid stelt. Hoewel Westworld visueel gedurfder en emotioneel resonanter kan zijn, compenseert Humans dit met consistente storytelling en een doordachte analyse van complexe thema’s.
De serie onderzoekt bewust de potentiële kilheid en afstandelijkheid die een samenleving die in toenemende mate afhankelijk is van kunstmatige wezens, zou kunnen doordringen. Deze thematische focus kan bijdragen aan het vermeende gebrek aan emotionele resonantie, wat de ervaring weerspiegelt van Synths die worstelen met hun eigen identiteit en menselijkheid. De subtiele verkenning van deze thema’s door de show culmineert in krachtige momenten, met name in de seizoensfinale van het tweede seizoen, waarmee het vermogen van Humans om emotionele impact te leveren wordt aangetoond.
Ondanks het meeslepende verhaal en de thematische diepgang, is Humans uiteindelijk een verhaal over mensen, zoals de titel al doet vermoeden. Een van de meest aangrijpende verhaallijnen in seizoen twee gaat over een jong meisje dat probeert zichzelf in een Synth te transformeren, wat complexe vragen oproept over identiteit en erbij horen. De serie volgt ook een menselijke familie die worstelt met hun medeplichtigheid aan de onderdrukking van Synths, waarbij het menselijk perspectief op de evoluerende relatie tussen mens en AI wordt benadrukt. Deze focus op het menselijke element roept vragen op over het vermogen van het verhaal om de ervaringen van de onderdrukten volledig weer te geven.
Hoewel Humans een boeiende verkenning van AI en bewustzijn biedt, kan de focus op het menselijk perspectief het potentieel beperken om de ervaringen van de Synths zelf volledig te verkennen. Door het verhaal te centreren op menselijke personages, loopt de serie het risico de onderdrukkers te prioriteren boven de onderdrukten. Ondanks deze potentiële beperking blijft Humans een meeslepende en tot nadenken stemmende serie die belangrijke vragen oproept over de toekomst van de mensheid en haar relatie met kunstmatige intelligentie.
