De Geboorte van de Televisie: Wanneer en Waar?
De wens om “op afstand te kunnen zien” wakkerde eeuwenlang de verbeelding aan, met schrijvers als Jules Verne en Mark Twain die de mogelijkheid ervan voor ogen zagen. Deze droom werd werkelijkheid in het begin van de 20e eeuw, dankzij de inspanningen van talloze wetenschappers en uitvinders wereldwijd.
Hoewel er in de jaren twintig verschillende mechanische televisiesystemen ontstonden, dankzij pioniers als Charles Francis Jenkins en John Logie Baird, ontbrak het deze vroege versies aan helderheid en snelheid. Jenkins voorspelde, ondanks de beperkingen van zijn “radiovision”, correct dat televisie gebeurtenissen zoals inauguraties en sportwedstrijden in huis zou brengen.
De Amerikaanse uitvinder Philo Taylor Farnsworth revolutioneerde de televisietechnologie in 1927 met zijn uitvinding van de “beeldontleder”, de eerste volledig elektronische camerabuis. Farnsworths baanbrekende werk in San Francisco effende de weg voor de elektronische televisiesystemen die we vandaag de dag gebruiken. Zijn fascinatie in zijn jeugd voor moleculaire theorie en elektriciteit, aangewakkerd door tijdschriftartikelen over het uitzenden van beelden en geluid, voedde zijn innovatieve geest.
Rond dezelfde tijd ontwikkelde Vladimir Zworykin, werkzaam voor RCA, de “iconoscoop”, een apparaat dat opmerkelijk veel leek op Farnsworths beeldontleder. Dit leidde tot een langdurig patentgeschil en uiteindelijk een juridische schikking waarbij RCA Farnsworths cruciale bijdrage aan de elektronische televisietechnologie erkende. Daarvoor hadden bedrijven zoals AT&T ook geëxperimenteerd met het verzenden van beelden, met name het uitzenden van beelden van Herbert Hoover in 1927.
Experimentele televisie-uitzendingen begonnen in de jaren dertig, gedreven door omroepreuzen zoals NBC en CBS. De Tweede Wereldoorlog belemmerde echter de verdere ontwikkeling aanzienlijk. In de jaren vijftig ontpopte de televisie zich als het dominante medium, waarmee het de radio in populariteit overtrof en home entertainment transformeerde. De snelle groei van het aantal televisiebezitters, van 8.000 Amerikaanse huishoudens in 1946 tot 45,7 miljoen in 1960, toont de snelle acceptatie aan.
De snelle vooruitgang in de televisietechnologie in de Verenigde Staten werd aangewakkerd door een concurrerende vrije markt, beperkte overheidsinterventie en een cultuur van innovatie. Dit stond in contrast met veel andere landen waar overheidscontrole vaak creativiteit verstikte en de kwaliteit van de programmering beperkte. Bijgevolg bereikten Amerikaanse televisieprogramma’s wereldwijde dominantie, exporteerden ze de Amerikaanse cultuur en vestigden ze de entertainmentindustrie als een belangrijke economische macht. Het wereldwijde bereik van de Amerikaanse televisie had een diepgaande invloed op het wereldwijde publiek en verspreidde Amerikaanse culturele waarden en levensstijlen.
