De chaotische wereld van The OC: een terugblik
De Cohens en de Coopers, twee families verwikkeld in een complex web van relaties, vormden de kern van de iconische tienerserie The OC. Alleen al het eerste seizoen bevatte genoeg drama voor meerdere soapseries. Julie Cooper, Marissa’s moeder, trouwt met Caleb Nichol, Kirsten Cohen’s vader en Hayley Nichol’s vader, na een korte affaire met Luke, Marissa’s ex-vriendje. Ondertussen heeft Marissa een knipperlichtrelatie met Ryan Atwood, die bij Kirsten en Sandy Cohen woont. Om het nog ingewikkelder te maken, heeft Hayley een relatie met Jimmy Cooper, Julie’s ex-man en Marissa’s vader. Dit ingewikkelde web van relaties zorgde ervoor dat Caleb de stiefgrootvader werd van de vriendin van zijn geadopteerde kleinzoon en de schoonvader van de ex-man van zijn nieuwe vrouw, terwijl hij tegelijkertijd met een faillissement te kampen had. De complexiteit van deze relaties vereiste vaak dat kijkers diagrammen maakten om het allemaal bij te houden.
Laten we het debat over realisme even terzijde schuiven en ons richten op de kern van de serie: rijke families die probleemjongeren opnemen, die jongeren die wilde feesten combineren met academisch succes, en moeders die relaties aangaan met de ex-vriendjes van hun dochters zonder noemenswaardige consequenties. Dit is de wereld van The OC, een serie die de weg vrijmaakte voor toekomstige tienerdrama’s zoals Gossip Girl met zijn boeiende mix van rommelige plots, trendy mode en een memorabele soundtrack.
The OC had onmiskenbaar zijn tekortkomingen. Ongemakkelijke dialogen, een gebrek aan diversiteit en de onzorgvuldige behandeling van gevoelige onderwerpen zoals geestelijke gezondheid, met name in de verhaallijn van Oliver Trask, zijn terechte kritiekpunten. Theresa Diaz, het enige personage van kleur in het eerste seizoen, kreeg helaas een slecht bedachte en uiteindelijk schadelijke verhaallijn.
Ondanks zijn tekortkomingen blijft The OC een geliefde serie. De schaamteloos dramatische verhaallijnen en over-the-top personages resoneerden met het publiek. De serie legde een specifiek cultureel moment vast en heeft voor velen nog steeds een nostalgische aantrekkingskracht. Moderne tienerdrama’s zouden een lesje kunnen leren van de ongebreidelde energie en de boeiende chaos die The OC begin jaren 2000 op televisieschermen bracht. Het was een serie die het drama omarmde en daarmee een blijvende erfenis naliet in de wereld van tienertelevisie.
