De cast van Interior Chinatown: een diepgaande blik op representatie

Jimmy O. Yang, ooit verbannen naar rollen als “Chinese Tiener #1”, leidt nu de cast van Hulu’s “Interior Chinatown” als de onderdrukte achtergrondacteur Willis Wu. De serie, gebaseerd op Charles Yu’s bekroonde satirische roman, bekritiseert op een slimme manier de stereotiepe weergave van Aziatisch-Amerikaanse mannen in Hollywood.

Yang’s reis weerspiegelt de meta-narratief van de show, aangezien hij in zijn carrière de gelederen van de callsheet heeft beklommen. Hij benadrukt het belang van leiderschap en het geven van het goede voorbeeld op de set, iets wat hij heeft geleerd door andere hoofdrolspelers te observeren.

“Interior Chinatown” volgt Willis’ perspectief als een ober in een restaurant in Chinatown, gevangen in een fictieve politieserie. Terwijl hij de verdwijning van zijn oudere broer onderzoekt, evolueert zijn begrip van zijn eigen identiteit. De dramedy van 10 afleveringen heeft een overwegend Aziatische cast, waaronder Ronny Chieng, Chloe Bennet, Archie Kao en Tzi Ma. Achter de camera schittert ook Aziatisch talent, met Yu zelf als bedenker en uitvoerend producent.

De serie brengt een eerbetoon aan klassieke politieseries zoals “Law & Order”, maar verwijst ook naar actie-komedies uit de jaren 80 en 90 met Aziatische martial arts-sterren. Yu’s inspiratie kwam echter niet voort uit deze weergaven, maar uit de ervaringen van zijn ouders als immigranten die de Amerikaanse samenleving probeerden te navigeren en erbij te horen.

Taika Waititi, de veelgeprezen regisseur van “Jojo Rabbit” en “Thor”-films, sluit zich aan als producent en deelt zijn ervaring in het steunen van ondervertegenwoordigde stemmen. Waititi, de eerste persoon van Māori-afkomst die een Academy Award won, was mede-bedenker van de Emmy-genomineerde “Reservation Dogs”, een baanbrekende serie met een volledig inheemse cast en crew. Hij zag parallellen tussen de ervaringen die in “Interior Chinatown” worden afgebeeld en de behandeling van inheemse Māori in Nieuw-Zeeland.

Elke afleveringstitel van “Interior Chinatown” belicht een specifiek archetype dat vaak wordt opgelegd aan Aziatisch-Amerikaanse acteurs: “bezorger”, “techneut”, “kung fu-man” en “Chinatown-expert”. Recente projecten zoals Marvel’s “Shang-Chi” en de CW’s “Kung Fu” zijn begonnen met het terugwinnen van het “kung fu-man”-trope, waarbij complexe personages worden gepresenteerd met martial arts-vaardigheden en persoonlijke worstelingen. Vaak spelen deze verhalen zich af in Chinatown in San Francisco.

Het commentaar van de show op stereotypen resoneert nog sterker in het post-pandemische tijdperk, nu Chinatowns in grote steden te kampen hebben met economische problemen. Tzi Ma hoopt dat de serie kijkers zal aanmoedigen om Chinatown niet alleen te zien als een plek om te dineren, maar als een levendige gemeenschap.

Ronny Chieng, die de opvliegende ober Fatty Choi speelt, brengt zijn eigen geschiedenis van het uitdagen van racistische weergaven naar de rol. Zijn “Daily Show”-segment uit 2016, waarin hij een Fox News-rapport over Chinatown bekritiseerde, trok de aandacht en droeg bij aan zijn casting in “Crazy Rich Asians”.

Een aanzienlijk deel van de cast van “Interior Chinatown” is eerder verschenen in projecten die zich afspelen in Chinatowns, wat de kritiek van de show op de beperkte castingkeuzes van Hollywood voor Aziatische Amerikanen onderstreept. Yu wijst erop dat zelfs succesvolle acteurs zoals Yang al vroeg in hun carrière te maken kregen met typecasting.

Chloe Bennet, van gemengde Chinese en blanke afkomst, heeft openlijk gesproken over de uitdagingen om in aanmerking te komen voor rollen onder haar achternaam, Wang. Ze beschrijft het gevoel dat haar blankheid werd benadrukt in professionele omgevingen, terwijl haar Aziatische afkomst werd verbannen naar haar privéleven. De set van “Interior Chinatown” bood een schril contrast en bevorderde een gevoel van verbondenheid en comfort door de diverse cast en crew.

Yang, die ook zijn eigen productiebedrijf runt, erkent de parallellen tussen Willis’ reis en zijn eigen ervaringen in de strijd voor betekenisvolle rollen die verder gaan dan stereotiepe weergaven. Hij geeft openlijk toe dat hij ooit heeft gestreden voor een rol zo onbeduidend als “Chinese Tiener #1”.