Duistere kant van TV in de jaren 60

Eind jaren 50 en begin jaren 60 was er een enorme toename in de populariteit van Westerns op televisie. Naast de bekende cowboys en bandieten ontstond er echter een donkerder, mysterieuzer genre dat thema’s als het bovennatuurlijke, psychologische spanning en het onbekende verkende. Deze shows doken in het ‘bovenaardse’, waar goed en kwaad niet altijd gemakkelijk te definiëren waren en gevaar niet alleen om de hoek loerde, maar ook in de schaduwen van de menselijke psyche en de uitgestrektheid van de ruimte.

Shows zoals “Alfred Hitchcock Presents”, “The Twilight Zone”, “Boris Karloff’s Thriller” en “One Step Beyond” boeiden het publiek met hun huiveringwekkende verhalen en tot nadenken stemmende vertellingen. “Alfred Hitchcock Presents”, onder leiding van de meester van de spanning zelf, stond bekend om zijn verfijnde verhalen en onverwachte wendingen. Een memorabele aflevering toonde een man die verzekeringsfraude plant met zijn vrouw, maar zijn plan mislukt op schokkende wijze.

“The Twilight Zone”, met zijn iconische openingsscène van twinkelende sterren boven een grot, verkende het vreemde en surrealistische, vaak reflecterend op maatschappelijke angsten en morele dilemma’s. Een aflevering, die zich afspeelt tijdens de Koude Oorlog, beschreef de afdaling van een man in paranoia terwijl hij en zijn gezin hun toevlucht zoeken in hun schuilkelder tijdens een vals alarm. De aflevering benadrukte de angst en het wantrouwen die in die tijd heersten.

“Thriller”, gepresenteerd door de legendarische Boris Karloff, leverde klassieke horrorverhalen met een gothic sfeer en huiveringwekkende spanning. Een bijzonder griezelige aflevering draaide om een honderdjarige vrouw die op een vervallen plantage in het zuiden woont en duistere geheimen en een dodelijk verleden herbergt.

“One Step Beyond”, gepresenteerd en verteld door John Newland, richtte zich op waargebeurde verhalen over paranormale verschijnselen, die hij presenteerde met een kalme, bijna zakelijke houding die het gevoel van onbehagen versterkte. Een aflevering toonde de geleidelijke verschijning van het gezicht van een overleden persoon op een muur, een huiveringwekkend beeld dat lang na de aftiteling bij de kijkers bleef hangen.

Deze shows, elk met hun eigen stijl en aanpak, vertegenwoordigden een aanzienlijke afwijking van het conventionele televisieaanbod van die tijd. Ze speelden in op een fascinatie voor het onbekende en verkenden thema’s die resoneerden met het publiek op een dieper niveau. De griezelige themaliedjes, de spannende verhalen en de vaak dubbelzinnige eindes lieten een blijvende indruk achter en droegen bij aan wat velen zich herinneren als de ‘duistere kant’ van de televisie in de jaren 60.