Arthur: De Kindvriendelijke Serie met een Volwassen Twist
Laat je niet misleiden door het PBS Kids-label. De televisieserie “Arthur” zit boordevol geestige culturele en popcultuur-referenties die vaak over de hoofden van kinderen heen gaan, waardoor het een vermakelijke serie is voor volwassenen. De slimme scripts en subtiele humor tillen “Arthur” boven het niveau van typische kinderprogramma’s uit en maken het een serie die het hele gezin kan waarderen.
De schrijvers van de serie verwerken consequent slimme parodieën en verwijzingen naar de populaire cultuur. Alleen al seizoen 7 bevatte een overvloed aan referenties, waaronder “Alan Greenspaniel” die de “sokkenmarkt” besprak, een knipoog naar de beroemde econoom Alan Greenspan. Het seizoen bevatte ook optredens van de iconische kunstenaar “Andy Warthog”, een woordspeling op Andy Warhol, en Dr. Phil MacGraw, een humoristische kijk op de populaire televisiepsycholoog.
“Arthur” parodieert ook op slimme wijze klassieke literatuur en films. Een aflevering bevatte een hilarische versie van “Wachten op Godot”, met Binky en Brain die geduldig op een lift wachten terwijl ze zich tegoed doen aan wortelgroenten. Een andere aflevering combineerde op slimme wijze elementen van “Back to the Future” en “Bill and Ted” tot één hilarische parodie. Zelfs populaire muziekiconen zoals N’SYNC werden niet gespaard, met de serie die zijn eigen versie van de populaire boyband presenteerde. En natuurlijk mag geen discussie over “Arthur” compleet zijn zonder de geliefde terugkerende personage Muffy de Vampiermoordenaar te noemen, een duidelijke hommage aan de populaire televisieserie “Buffy the Vampire Slayer”.
Ook cameo’s van beroemdheden zijn er in overvloed in “Arthur”. De serie heeft optredens gehad van echte figuren zoals Larry King, de Backstreet Boys en de populaire radiopresentatoren van Car Talk. Deze frequente opname van persoonlijkheden uit de echte wereld voegt een extra laag humor en verfijning toe aan de serie. De enorme hoeveelheid en verscheidenheid aan referenties hebben ertoe geleid dat velen “Arthur” de “Simpsons” van de publieke televisie noemen.
Eerdere seizoenen van “Arthur” bevatten ook een indrukwekkende reeks culturele referenties. Een memorabele parodie op de Teletubbies liet de kleurrijke personages Shakespeare reciteren, een hilarische samenstelling van hoge en lage cultuur. Een andere aflevering bevatte de gevierde dichter William Carlos Williams die hartstochtelijk pleitte voor “Vrije verzen!”. Deze slimme en onverwachte referenties zijn een kenmerk van de serie.
“Arthur” duikt zelfs in meta-commentaar op de televisie zelf, met regels als: “Zit er iemand in je hoofd die alles bekijkt wat je op tv doet?”. Deze zelfbewuste humor onderscheidt “Arthur” verder van typische kinderprogramma’s. Een bijzonder opmerkelijke aflevering, “De Wedstrijd”, presenteerde een tour-de-force van geanimeerde parodieën, waaronder parodieën op South Park, Dexter’s Lab en WWF.
De makers van de serie zijn ook niet bang om in meer obscure referenties te duiken. Een aflevering bevatte een confrontatie tussen Bionic Bunny en Elias Howe, een historische figuur die kinderen doorgaans niet kennen. Een andere aflevering bracht de beroemde muzikanten Yo-Yo Ma en Joshua Redman samen, waarmee de toewijding van de serie aan het opnemen van hoogstaande culturele figuren werd getoond. De schrijvers van de serie hebben consequent een opmerkelijk vermogen gedemonstreerd om een breed scala aan culturele referenties te verweven tot een samenhangend en onderhoudend verhaal. Het aanhoudende succes van “Arthur” is een bewijs van de hoge kwaliteit en blijvende aantrekkingskracht van de serie. Het is een serie die kijkers van alle leeftijden blijft entertainen en boeien, wat bewijst dat educatieve programmering zowel slim als grappig kan zijn.
