De robot sitcom Small Wonder: een terugblik
De jaren 80 waren een unieke tijd voor televisie, vol met sitcoms die verschillende thema’s aanpakten. Een show die eruit springt, in goede of slechte zin, is Small Wonder. De serie debuteerde in 1985 en draaide om de familie Lawson, die een robot genaamd Vicki in huis nam. Vicki, ontworpen om eruit te zien als een 10-jarig meisje, bezat bovenmenselijke krachten, wat een sci-fi-twist gaf aan de typische familiesitcomformule.
Het uitgangspunt van Small Wonder, met zijn pakkende themalied over een meisje “gemaakt van plastic”, maakte het zeker memorabel. Hoewel de show naar de huidige maatstaven misschien oubollig is, zijn de verhalen achter de schermen en de blijvende impact op de popcultuur het waard om te verkennen.
Small Wonder speelde Tiffany Brissette als Vicki, het robotkind dat woonde bij haar uitvinder vader Ted (Dick Christie), zijn vrouw Joan (Marla Pennington) en hun zoon Jamie (Jerry Supiran). De uitdaging voor Brissette was om Vicki’s robotachtige aard te portretteren, waarbij ze gedurende de hele serie een monotone stem en emotieloze houding moest behouden. Dit bleek moeilijk voor de jonge actrice, die van nature talent had in zingen, dansen en verschillende andere vaardigheden die ze als Vicki niet kon laten zien.
Naast de acteeruitdagingen voegden de special effects van de show, rudimentair naar de huidige maatstaven, nog een laag van complexiteit toe. Vicki’s draaiende hoofd of het moeiteloos optillen van zware voorwerpen vereiste uren filmen met behulp van vroege green-screen technologie. Deze scènes bevatten vaak Vicki in isolatie om te minimaliseren dat andere acteurs het lange proces moesten doorstaan.
De castleden zelf zouden goed met elkaar overweg kunnen en beschreven zichzelf als “één grote gelukkige familie”. Er ontstonden echter spanningen tussen de ouders van de kindacteurs, wat een uitdagende sfeer achter de schermen creëerde. Meningsverschillen strekten zich zelfs uit tot de opvoeding van de kinderen, waardoor er drie aparte docenten op de set nodig waren. Ondanks deze moeilijkheden sloeg de show aan bij het publiek, met name internationaal, waar hij in talloze talen werd nagesynchroniseerd.
Naarmate Brissette ouder werd, worstelden de schrijvers van de show om haar fysieke veranderingen in de verhaallijn op te nemen. Er werden verklaringen geïntroduceerd zoals Ted die Vicki’s gewrichten verlengde, en productieschema’s werden aangepast om onderbrekingen en de merkbare effecten van veroudering te minimaliseren. Onenigheid binnen het bedrijf leidde echter uiteindelijk tot de annulering van de show na vier seizoenen, waardoor de finale geen gevoel van afsluiting had.
Ondanks het abrupte einde bleef Small Wonder jarenlang in syndicatie, waarmee het zijn plaats in de televisiegeschiedenis verstevigde. Hoewel vaak belachelijk gemaakt om zijn cheesy uitgangspunt en special effects, blijft de show een nostalgische favoriet voor velen. De castleden hebben verschillende paden bewandeld sinds de show eindigde, waarbij Brissette stopte met acteren en Supiran persoonlijke uitdagingen aanging voordat hij stabiliteit vond.
Small Wonder blijft een fascinerend voorbeeld van televisie uit de jaren 80, dat de evolutie van sitcoms en special effects laat zien. Of het nu wordt gezien als een cultureel fenomeen of een komische rariteit, de blijvende aanwezigheid van de show in de populaire cultuur is onmiskenbaar. Het dient als een herinnering aan een eenvoudigere tijd in de televisie en blijft gesprekken op gang brengen over zijn plaats in het pantheon van robot-thema entertainment.
