Downward Dog: De hond met filosofische gedachten

Downward Dog was niet zomaar een serie over een hond; het bood een uniek perspectief op de band tussen mens en dier vanuit de ogen van een filosofische hond genaamd Martin. De ABC-komedie, die in première ging in 2017, speelde Allison Tolman als Nan, Martins liefhebbende baasje, en de stem van mede-bedenker Samm Hodges als Martin.

De serie verkende het dagelijks leven van Nan, een vrouw die een veeleisende carrière en een ingewikkeld persoonlijk leven jongleert, zoals verteld door haar inzichtelijke en vaak angstige hond. Martins interne monologen gaven een humoristisch en hartverwarmend commentaar op Nans worstelingen en boden kijkers een fris perspectief op de dagelijkse uitdagingen van het mens-zijn.

De makers van Downward Dog, Samm Hodges en Michael Killen, wilden een serie maken die verder ging dan typische clichés over pratende dieren. Ze wilden een realistische hond neerzetten met echte emoties en angsten, waarbij ze Martins stem gebruikten om thema’s als eenzaamheid, kameraadschap en de zoektocht naar zingeving in het moderne leven te verkennen.

Hodges, die Martin insprak, haalde inspiratie uit zijn eigen jeugdervaringen met honden en erkende de diepe emotionele band die mensen kunnen hebben met hun hondenvrienden. Hij wilde de essentie van de ervaring van een hond vastleggen, door Martin te vullen met mensachtige angsten en existentiële overpeinzingen.

De casting van Martin was cruciaal voor het succes van de serie. Ned, een reddingshond uit een asiel in Chicago, werd gekozen vanwege zijn authentieke hondengedrag. In tegenstelling tot getrainde Hollywood-honden bracht Ned een natuurlijkheid in de rol, die de geest van een alledaagse hond belichaamde. Aanvankelijk was Ned angstig op de set, wat zijn achtergrond als reddingshond weerspiegelde, maar hij paste zich snel aan zijn rol als ster van de serie aan.

Allison Tolman, bekend van haar rol in Fargo, aarzelde aanvankelijk om de rol van Nan op zich te nemen. Na het bekijken van de originele webserie die Downward Dog inspireerde, werd ze echter aangetrokken door de unieke mix van zoetheid, humor en indie-gevoeligheid van de serie. Ze voelde zich verbonden met de oprechte weergave van de band tussen mens en dier en de verkenning van Nans persoonlijke reis.

Om het effect van een pratende hond te bereiken, gebruikten de makers innovatieve visuele effecten. In plaats van Martins snuit volledig te vervangen door CGI, gebruikten ze motion capture-technologie om subtiele bewegingen van Neds gezicht vast te leggen. Hodges nam vervolgens Martins dialogen op in een voice-overcabine, terwijl hij motion capture-apparatuur droeg om zijn gezichtsuitdrukkingen te synchroniseren met die van Ned. Dit nauwgezette proces resulteerde in een meer naturalistische weergave van een pratende hond, waardoor de komische en emotionele impact van de serie werd versterkt.

Tolman, een levenslange kattenbezitter, deelde haar perspectief op de diepgaande impact van gezelschap van dieren. Ze benadrukte de transformerende kracht van het liefhebben en verzorgen van een dier, en benadrukte het vaak over het hoofd geziene belang van deze relaties bij het vormgeven van ons leven. Dit thema resoneerde diep met de boodschap van de serie, waarbij het belang van de band tussen Nan en Martin werd benadrukt.

Ondanks de lovende kritieken en het unieke uitgangspunt werd Downward Dog na slechts één seizoen geannuleerd. De acht afleveringen van de serie lieten echter een blijvende indruk achter op de kijkers, door het komische potentieel van een pratende hond te laten zien en tegelijkertijd diepere thema’s van menselijke verbinding en de zoektocht naar erbij horen te verkennen.