Kabeltelevisie in Nederland

Kabeltelevisie is een videodienst die via coaxkabel of glasvezel door een kabelmaatschappij aan abonnees wordt geleverd. Programmering die draadloos via satelliet of andere methoden wordt aangeboden, valt volgens de definities van de Federal Communications Commission (FCC) niet onder “kabeltelevisie”. Een kabeltelevisie-exploitant is een persoon of groep die kabeldiensten levert en een aanzienlijk eigendomsrecht of zeggenschap heeft over het kabelsysteem. Kabeldienst is de transmissie van videoprogrammering of andere programmaservices naar abonnees, inclusief alle door abonnees gekozen opties. Een kabelsysteem is de fysieke infrastructuur die wordt gebruikt om kabeldiensten aan meerdere abonnees binnen een gemeenschap te leveren.

Kabeldiensten worden vaak gebundeld in pakketten, elk met een apart tarief. Basisdienst omvat etheruitzendingen en openbare toegangszenders, gereguleerd door lokale franchiseautoriteiten. Kabelprogrammering omvat zenders die verder gaan dan de basisdienst, en per-zender- of per-programmadienst stelt abonnees in staat om te betalen voor individuele zenders of programma’s.

Voordat een kabelmaatschappij in bedrijf mag treden, moet deze zich registreren bij de FCC en informatie verstrekken over de exploitant, het servicegebied, de uitgezonden signalen en de naleving van de regelgeving. Ook gelden er staats- en lokale regelgevingen voor kabeltelevisie, die vaak betrekking hebben op franchising, abonnee-service en basistarieven voor kabel.

De Cable Communications Policy Act van 1984 en de Cable Television Consumer Protection and Competition Act van 1992 hebben belangrijke beleidslijnen vastgesteld met betrekking tot eigendom van kabeltelevisie, zendergebruik, abonnementstarieven en concurrentie. Deze wetten waren bedoeld om diverse standpunten te bevorderen, te vertrouwen op marktwerking, de uitbreiding van kabel te garanderen en de belangen van consumenten te beschermen.

De tarieven voor basiskabeldiensten worden over het algemeen gereguleerd door lokale franchiseautoriteiten, terwijl tarieven voor kabelprogrammering niet worden gereguleerd door de FCC. Effectieve concurrentie, bepaald door specifieke criteria, kan kabelsystemen vrijstellen van tariefregulering.

Federale richtlijnen bieden minimale klantenservicenormen voor kabelexploitanten, die betrekking hebben op zaken als telefonische bereikbaarheid, installaties, serviceonderbrekingen, facturering en informatie die aan klanten wordt verstrekt. Ongeautoriseerde ontvangst van kabeldiensten is een federaal misdrijf met aanzienlijke boetes.

De Cable Act van 1992 introduceerde must-carry en retransmission consent opties voor lokale commerciële televisiestations. Must-carry garandeert uitzending op kabelsystemen, terwijl retransmission consent vereist dat kabelsystemen toestemming krijgen van omroepen voordat ze hun signalen mogen uitzenden, vaak met een vergoeding. Niet-commerciële educatieve zenders en gekwalificeerde laagvermogen televisiestations hebben ook uitzendrechten.

Kabelsystemen moeten het volledige programmaschema van lokale televisiestations die onder must-carry of retransmission consent vallen, uitzenden, met inachtneming van de regels voor netwerkduplicatie, syndicatie-exclusiviteit en sportuitzendingen. Auteursrechtregelgeving vereist dat kabelexploitanten verplichte licenties verkrijgen voor het uitzenden van programma’s.

De FCC reguleert “origination cablecasting”, programmering onder de redactionele controle van de systeemexploitant, maar over het algemeen geen omroepsignalen of toegangszenders. De regelgeving omvat bepalingen voor lockboxes om aanstootgevende inhoud te blokkeren en de implementatie van het TV Parental Guidelines classificatiesysteem. De V-chip in televisietoestellen maakt het mogelijk om programma’s te blokkeren op basis van classificaties.

Politieke kandidaten hebben gelijke kansen om kabel faciliteiten te gebruiken, met regelgeving over censuur, discriminatie en tariefpraktijken. Loterij-informatie is over het algemeen verboden, met uitzondering van staatsloterijen en bepaalde non-profit of overheidsorganisaties. Sponsoridentificatie is vereist voor betaalde programmering. Er bestaan reclamebeperkingen voor kinderprogramma’s en sigarettenreclame is verboden.

Kabelsystemen bieden vaak toegangszenders voor community-programmering en origination-zenders voor gespecialiseerde programmapakketten. Lokale franchiseautoriteiten kunnen zenders eisen voor openbaar, educatief of overheidsgebruik (PEG-zenders). Leased commercial access stelt niet-gelieerde partijen in staat om programmering te distribueren op kabelsystemen.

Equal Employment Opportunity (EEO) regels verbieden discriminatie en vereisen dat kabelexploitanten EEO-programma’s implementeren. Kabelbezit is onderworpen aan nationale abonneelimieten en verticale eigendomsbeperkingen om ongewenste marktmacht en vriendjespolitiek jegens gelieerde programmeurs te voorkomen. Er bestaan cross-ownership beperkingen tussen kabel- en telefoonmaatschappijen, evenals tussen kabel- en BRS/SMATV-systemen.

Technische vereisten regelen paalaanhechtingen, waardoor eerlijke toegang tot nutsvoorzieningenpalen voor kabelsystemen wordt gegarandeerd. Technische normen zorgen voor compatibiliteit tussen kabelsystemen en consumentenapparatuur, terwijl verboden frequenties kritieke diensten beschermen. Luchtvaartfrequenties vereisen melding en monitoring om interferentie te voorkomen. Magnetronfaciliteiten worden gebruikt voor signaaloverdracht en vereisen een vergunning.

Regels voor huisbedrading hebben betrekking op de verwijdering van kabelbedrading nadat een abonnee de dienst heeft beëindigd, waardoor concurrentie wordt bevorderd door het gebruik van bestaande bedrading voor andere diensten mogelijk te maken. Compatibiliteit tussen kabelsystemen en consumentenapparatuur wordt mogelijk gemaakt door CableCARDs, waardoor abonnees retail-apparaten kunnen gebruiken in plaats van settopboxen te leasen. Vereisten voor het bewaren van gegevens zorgen voor naleving en transparantie. De privacy van abonnees wordt beschermd door regelgeving die het verzamelen en openbaar maken van persoonlijke informatie beperkt.

De FCC behandelt klachten met betrekking tot interferentie en technische problemen, terwijl lokale franchiseautoriteiten zich bezighouden met kwesties zoals basistarieven voor kabel, klantenservice en facturering. Bijzondere vrijstellingen of ontheffingen van regels kunnen worden aangevraagd via petities. Show cause orders en verbeurdverklaringen pakken overtredingen van regels aan. Rulemaking procedures maken publieke participatie mogelijk bij de ontwikkeling en wijziging van regelgeving. Burgerparticipatie wordt aangemoedigd door middel van opmerkingen, klachten en deelname aan regelgevingsprocedures. Verschillende rapporten en formulieren worden gebruikt voor naleving en gegevensverzameling.