De Man van U.N.C.L.E.: Spionagekomedie uit de Jaren 60

De Man van U.N.C.L.E., een geliefde televisieserie die van 1964 tot 1968 op NBC te zien was, is een toonbeeld van de unieke mix van spionagespanning en komische charme die de jaren 60 kenmerkte. De serie, die in 2015 een remake kreeg met Henry Cavill en Armie Hammer in de hoofdrollen, betoverde destijds het publiek met het dynamische duo Robert Vaughn als Napoleon Solo, een charmante Amerikaanse agent, en David McCallum als Illya Kuryakin, zijn even charismatische Russische tegenhanger. Onder het toeziend oog van hun Britse superieur, Alexander Waverly, gespeeld door Leo G. Carroll, pakten deze agenten wereldwijde bedreigingen aan met een kenmerkende combinatie van humor en actie.

De serie was een product van het Koude Oorlog-tijdperk en weerspiegelde de angsten en internationale spanningen van die tijd. De serie koos er echter voor om deze thema’s met een luchthartige toon te benaderen, waarbij de clichés van het spionagenre werden omarmd en tegelijkertijd werden ondermijnd met absurde humor. Deze komische benadering manifesteerde zich vaak in bizarre plots, overdreven schurken en een algemeen gevoel van speelse zelfspot.

De kenmerkende stijl van de serie, vaak omschreven als “groovy” en “maf”, sloot aan bij de esthetische gevoeligheden van de jaren 60. De serie putte inspiratie uit de charmante spionageavonturen van James Bond, maar combineerde deze met de campy humor die doet denken aan de Adam West Batman-serie. Dit resulteerde in een unieke mix van actie, intrige en komedie die De Man van U.N.C.L.E. onderscheidde van zijn tijdgenoten.

Het episodische karakter van de serie bood ruimte voor een breed scala aan verhaallijnen, elk nog gekker dan de vorige. Van het dwarsbomen van THRUSH, de terugkerende schurkenorganisatie van de serie met een merkwaardig suggestief acroniem, tot het tegenkomen van bizarre scenario’s met alles van duikende boeren in Iowa tot zingende studenten die Parijse nachtclubartiesten werden, Solo en Kuryakin bevonden zich constant in het midden van het absurde.

Hoewel de humor van de serie kan worden gewaardeerd als een product van zijn tijd, is het belangrijk om de problematische elementen te erkennen. Het seksisme dat in veel afleveringen heerst, waarbij vrouwen vaak worden afgeschilderd als jonkvrouwen in nood of femme fatales, weerspiegelt de maatschappelijke normen van de jaren 60, maar zou volgens de huidige normen niet door de beugel kunnen. Dit aspect kan echter ook worden gezien als een cultureel artefact, dat inzicht geeft in de evoluerende weergave van genderrollen in de media.

De pure absurditeit van de plots van De Man van U.N.C.L.E. is misschien wel de meest blijvende erfenis. Afleveringen met moordende koorknapen, exploderende appels en een jurk met THRUSH’s vijfjarenplan voor wereldoverheersing benadrukken de toewijding van de serie aan het buitenissige. Deze bizarre scenario’s, die vaak logica en rede tartten, bevestigden de status van de serie als cultklassieker.

Om de unieke humor van de serie echt te waarderen, volgen hier enkele plot samenvattingen, rechtstreeks uit aflevering beschrijvingen: “The Iowa Scuba Affair” gaat over een vermoorde luchtmachtofficier, duikuitrusting en een raketsilo vermomd als graansilo. “The Finny Foot Affair” bevat een 12-jarige jongen, een stripper, een hond, een Japanse krijgsheer, een mysterieus kasteel en een plaag die veroudering versnelt.

“The Bow Wow Affair” ziet wereldleiders vermoord door hun eigen honden, bestuurd door THRUSH-technologie. In “The See-Paris-and-Die Affair” transformeren U.N.C.L.E.-agenten een zingende student in een glamoureuze nachtclubzangeres om juwelendieven te vangen.

“The Girls From Nazarone Affair” zet Napoleon en Illya tegenover THRUSHETTES die een formule bezitten om de doden tot leven te wekken. “The Discotheque Affair” laat de agenten infiltreren in een door THRUSH gerunde discotheek, waar ze hun dansmoves tonen naast dodelijke dansers.

“The Children’s Day Affair” bevat bewapende koorknapen, terwijl “The Bridge of Lions Affair, Part 1” gestolen katten en een verjongingsmiddel voor een 90-jarige betreft.

“The Nowhere Affair” ziet Napoleon vallen voor een mooie blondine tijdens de zoektocht naar een THRUSH-schuilplaats, en “The Sort Of Do-It-Yourself Dreadful Affair” introduceert huurmoordenaars gemaakt van de lichamen van modemodellen. Tot slot bevat “The Hot Number Affair” Sonny en Cher die een jurk najagen met THRUSH’s plannen voor wereldoverheersing. Deze bizarre plot samenvattingen vatten de unieke mix van spionagefictie en absurde komedie van de serie perfect samen.